ഇന്ത്യയുടെ മനസ്സാക്ഷിയെ പിടിച്ചുകുലുക്കിയ ഒരു ദേശീയ ദുരന്തമായിരുന്നു 26/11 മുംബൈ ഭീകരാക്രമണം. ഈ ആക്രമണം രാജ്യസുരക്ഷയില് നിലനിന്നിരുന്ന ക്ഷമിക്കാനാവാത്ത പാളിച്ചകള് തുറന്നുകാട്ടുക മാത്രമല്ല, അന്നത്തെ യുപിഎ സര്ക്കാരിന്റെ കെടുകാര്യസ്ഥതയുടെയും നയപരമായ തളര്ച്ചയുടെയും നേര്സാക്ഷ്യമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഭീകരവാദത്തെ പ്രതിരോധിക്കുന്നതില് നിര്ണായകമായ ഘടകങ്ങളാണ് മുന്കൂട്ടിയുള്ള ഇന്റലിജന്സ് വിവരങ്ങളും ശക്തമായ സുരക്ഷാ സംവിധാനങ്ങളും. എന്നാല് 26/11 ആക്രമണം വെളിപ്പെടുത്തിയത് ഈ രണ്ട് മേഖലകളിലും ഇന്ത്യ എത്രത്തോളം ദുര്ബലമായിരുന്നു എന്നാണ്. ആസൂത്രിതമായ ഒരു ആക്രമണത്തെ തടയുന്നതില് ഭരണകൂടം സമ്പൂര്ണ്ണമായി പരാജയപ്പെട്ടു.
അവഗണിക്കപ്പെട്ട മുന്നറിയിപ്പുകളും സുരക്ഷാ പാളിച്ചകളും
യുപിഎ ഭരണകാലത്ത് സര്ക്കാര് ഏജന്സികള് പരസ്പരം ഏകോപനമില്ലാതെയാണ് പ്രവര്ത്തിച്ചിരുന്നത്. വിവരങ്ങള് പങ്കുവെക്കുന്നതില് വന്ന ഈ വീഴ്ചയാണ് 26/11 ദുരന്തത്തിന് പ്രധാന കാരണമായത്. മതിയായ സൈബര് നിരീക്ഷണ സംവിധാനങ്ങള് ഇല്ലാതിരുന്നതും ഇന്റലിജന്സ് മുന്നറിയിപ്പുകള് അവഗണിക്കപ്പെട്ടതും ഭീകരര്ക്ക് തടസ്സങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു അരങ്ങൊരുക്കി. ആയിരക്കണക്കിന് കിലോമീറ്റര് ദൈര്ഘ്യമുള്ള തീരപ്രദേശമുണ്ടായിട്ടും കാര്യക്ഷമമായ ഒരു തീരസുരക്ഷാ സംവിധാനം പോലും രാജ്യത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തല്ഫലമായി, ഭീകരര്ക്ക് ഒരു തടസ്സവുമില്ലാതെ ഇന്ത്യയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തേക്ക് വളരെ നിസ്സാരമായി ബോട്ടില് വന്നിറങ്ങാന് സാധിച്ചു. ഇത് ഒരു സര്ക്കാരിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പരാജയങ്ങളിലൊന്നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
തയ്യാറെടുപ്പില്ലാത്ത പോലീസ് സേന
ഭീകരരെ നേരിടാന് മുംബൈ പോലീസ് ധീരമായി പോരാടിയെങ്കിലും അവരുടെ കൈവശം കാലഹരണപ്പെട്ട ആയുധങ്ങളും അപര്യാപ്തമായ സുരക്ഷാ കവചങ്ങളുമായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. പ്രധാന് കമ്മീഷന് റിപ്പോര്ട്ട് അനുസരിച്ച്, 2007-ന് ശേഷം മുംബൈ പോലീസിന് വെടിവെപ്പില് പരിശീലനം പോലും നല്കിയിരുന്നില്ല. 2ജി, കോമണ്വെല്ത്ത്, കല്ക്കരി തുടങ്ങിയ അഴിമതികളിലൂടെ പൊതുപണം കൊള്ളയടിക്കാന് രാഷ്ട്രീയക്കാര് മത്സരിക്കുമ്പോള്, രാജ്യത്തിന്റെ സുരക്ഷാ സേനയെ ആധുനികവല്ക്കരിക്കാന് പണമില്ലായിരുന്നു എന്നത് വിരോധാഭാസമാണ്.
ദുരന്തമുഖത്തെ കെടുകാര്യസ്ഥത: പ്രതികരണത്തിലെ പരാജയം
ഒരു ഭരണകൂടത്തിന്റെ കാര്യക്ഷമത ഏറ്റവും കൂടുതല് പരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് പ്രതിസന്ധി ഘട്ടങ്ങളിലാണ്. ഓരോ നിമിഷവും വിലപ്പെട്ടതായിരിക്കുമ്പോള്, സര്ക്കാര് സംവിധാനങ്ങള് പൂര്ണ്ണമായും നിശ്ചലമാകുന്ന കാഴ്ചയാണ് 26/11-ല് രാജ്യം കണ്ടത്.
വൈകിയെത്തിയ കമാന്ഡോകള്, പൊലിഞ്ഞ ജീവനുകള്
ആക്രമണം നടന്നയുടന് ഡല്ഹിയില് നിന്ന് എന്.എസ്.ജി കമാന്ഡോകളെ എത്തിക്കുന്നതില് മണിക്കൂറുകളുടെ കാലതാമസമുണ്ടായി. ഉദ്യോഗസ്ഥതലത്തിലെ അനാസ്ഥയും തീരുമാനങ്ങളെടുക്കുന്നതിലുണ്ടായ കാലതാമസവുമാണ് ഓരോ വിലപ്പെട്ട നിമിഷവും പാഴാക്കിയത്. അതിലും ഗുരുതരമായ കാര്യം, അന്നത്തെ ആഭ്യന്തര മന്ത്രി ശിവരാജ് പാട്ടീലിന് വിമാനത്തില് കയറുന്നതിനായി മൂന്ന് മണിക്കൂറോളം വിമാനം എയര്പോര്ട്ടില് കാത്തുകിടന്നു എന്നതാണ്. ഈ വിലപ്പെട്ട സമയം നഷ്ടമായപ്പോള് നിരവധി നിരപരാധികളുടെ ജീവനുകളാണ് പൊലിഞ്ഞത്. ഇതില് നിന്നും പാഠം ഉള്ക്കൊണ്ട്, ഇന്ന് ഭീകരവാദത്തിനെതിരെ കര്ശന നിലപാട് സ്വീകരിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി രാജ്യത്ത് 7 എന്.എസ്.ജി ഹബ്ബുകള് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, ഇത് അന്നത്തെ ദുര്ബലമായ നേതൃത്വത്തില് നിന്നുള്ള വലിയൊരു മാറ്റമാണ്.
‘അപ്രത്യക്ഷമായ ഭരണകൂടം’
അറുപത് മണിക്കൂറിലധികം നീണ്ടുനിന്ന ഭീകരാക്രമണത്തിനിടയില്, ജനങ്ങള്ക്ക് സര്ക്കാരിലുള്ള വിശ്വാസം പൂര്ണ്ണമായും നഷ്ടപ്പെട്ടു. രാജ്യം ഒരു ‘അപ്രത്യക്ഷമായ ഭരണകൂടം’ (Absent State) ആയി മാറിയെന്ന തോന്നല് ജനങ്ങളിലുണ്ടായി. പ്രവര്ത്തനത്തിലെ ഈ പരാജയം, ആക്രമണത്തിന് ശേഷമുണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ കെടുകാര്യസ്ഥതയ്ക്കും നിരുത്തരവാദപരമായ പ്രസ്താവനകള്ക്കും വഴിവെച്ചു.
രാഷ്ട്രീയ ദുര്ഭരണം: മുറിവില് മുളകുപുരട്ടിയവര്
ഒരു ദുരന്തമുഖത്ത് രാജ്യത്തെ ഒന്നിച്ചുനിര്ത്തേണ്ട രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വം, തങ്ങളുടെ പ്രവൃത്തികളിലൂടെയും പ്രസ്താവനകളിലൂടെയും ജനങ്ങളുടെ മുറിവില് മുളകുപുരട്ടുന്ന കാഴ്ചയാണ് പിന്നീട് കണ്ടത്.
ഭീകരതയെ നിസ്സാരവല്ക്കരിച്ചപ്പോള് അന്നത്തെ മഹാരാഷ്ട്ര ഉപമുഖ്യമന്ത്രി ആര്.ആര്. പാട്ടീലിന്റെ, ‘വലിയ നഗരങ്ങളില് ഇത്തരം സംഭവങ്ങള് നടക്കും’ എന്ന പ്രസ്താവന അങ്ങേയറ്റം മനുഷ്യത്വരഹിതവും ഭരണകൂടത്തിന്റെ ജനവിരുദ്ധ മനോഭാവത്തിന്റെ പ്രതീകവുമായിരുന്നു. ഇതിനിടയില്, രാജ്യത്തിന്റെ മനസ്സാക്ഷി മുറിവേറ്റപ്പോള്, കോണ്ഗ്രസ് നേതാക്കളായ മുന് മഹാരാഷ്ട്ര മുഖ്യമന്ത്രി എ.ആര്. ആന്തുലെ, ദിഗ്വിജയ് സിംഗ് എന്നിവര് ‘കാവി ഭീകരത’, ’26/11 ആര്.എസ്.എസ് ഗൂഢാലോചന’ തുടങ്ങിയ വ്യാജ സിദ്ധാന്തങ്ങള് പ്രചരിപ്പിച്ച് സത്യത്തെ നിന്ദ്യമായി വളച്ചൊടിക്കാന് ശ്രമിച്ചു.
ദുര്ബലമായ നയതന്ത്രം
ആക്രമണത്തിന് പിന്നില് പ്രവര്ത്തിച്ച പാകിസ്താനെതിരെ ശക്തമായ നയതന്ത്ര സമ്മര്ദ്ദം ചെലുത്തുന്നതില് യുപിഎ സര്ക്കാര് പൂര്ണ്ണമായും പരാജയപ്പെട്ടു. ഇതൊരു ദേശീയ ദുരന്തമായി കാണുന്നതിന് പകരം, ഒരു ‘പൊതുജനസമ്പര്ക്ക പ്രതിസന്ധി’ (Public Relations Crisis) കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ലാഘവത്തോടെയാണ് സര്ക്കാര് ഇതിനെ സമീപിച്ചത്, ഇത് ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തത്തില് നിന്നുള്ള പൂര്ണ്ണമായ ഒളിച്ചോട്ടമായിരുന്നു. അന്നത്തെ യു.എസ് സ്റ്റേറ്റ് സെക്രട്ടറി കോണ്ടലീസ റൈസിന്റെ ഓര്മ്മക്കുറിപ്പുകള് പ്രകാരം, അവര് പലതവണ ഇന്ത്യന് വിദേശകാര്യ മന്ത്രിയെ ബന്ധപ്പെടാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചാരണത്തിന്റെ തിരക്കിലായിരുന്നു. ഇത് സര്ക്കാരിന്റെ മുന്ഗണനകള് എത്രത്തോളം തെറ്റായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
ഭീകരാക്രമണത്തില് നിന്ന് പഠിച്ച പാഠങ്ങള്
26/11 ഭീകരാക്രമണം മൂന്ന് പ്രധാന പരാജയങ്ങളുടെ ആകെത്തുകയാണ്: വ്യവസ്ഥാപരമായ മുന്നൊരുക്കമില്ലായ്മ, കഴിവുകെട്ട പ്രവര്ത്തനപരമായ പ്രതികരണം, വിനാശകരമായ രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വം. യുപിഎ സര്ക്കാരിന്റെ ‘എല്ലാം സഹിക്കാം’ (‘Chalta Hai’) എന്ന നിരുത്തരവാദപരമായ മനോഭാവം രാജ്യസുരക്ഷയെ എത്രത്തോളം അപകടത്തിലാക്കി എന്നതിന്റെ നേര്ചിത്രമാണ് 26/11-ലെ ദുരന്തം. ഈ ദുരന്തത്തില് നിന്ന് പാഠം ഉള്ക്കൊണ്ടുകൊണ്ട്, ഭീകരവാദത്തിനെതിരെയുള്ള ‘സീറോ-ടോളറന്സ്’ നയം ഇന്ന് രാജ്യം സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ദുര്ബലമായ ഒരു ഭരണകൂടം ഒരു രാജ്യത്തിന് എത്രത്തോളം അപകടകരമാണെന്നതിന്റെ വേദനാജനകമായ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തലാണ് 26/11.
About The Author
